ΜΟΡΦΕΣ: ΡΟΝ ΧΙΛ

Ο Βρετανός Δρ Ρόναλντ (Ρον) Χιλ υπήρξε εξαιρετικός δρομέας μεγάλων αποστάσεων την δεκαετία του 60’ και 70’, ενώ υπήρξε και πρωτοπόρος στην κατασκευή αθλητικού ρουχισμού για δρομείς. Οι δεκαετίες κατά τις οποίες ο Ρον Χιλ ήταν ενεργός ήταν αρκετά δύσκολες για τους δρομείς μεγάλων αποστάσεων. Όχι μόνον δεν είχαν τα μέσα και τα βοηθήματα για να διευκολύνουν την απόδοση τους αλλά ούτε τύγχαναν κάποιας οικονομικής βοήθειας. Όμως ο Χιλ, πρωτοπόρησε και σε αυτό τον τομέα βρίσκοντας τρόπους να βελτιωθεί, ενώ η έλλειψη οικονομικής βοήθειας δεν τον ένοιαζε εφόσον απλώς έτρεχε γιατί ήθελε να είναι ο καλύτερος δρομέας.

Ποια είναι όμως αυτή η αξιέπαινη Μορφή και πώς κατέληξε να είναι ένας από τους καλύτερους δρομείς μακρινών αποστάσεων μέχρι και σήμερα;

Τα πρώτα στάδια στο τρέξιμο

Ο Ρον Χιλ γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1938 στο Άκρινγτον, στο Λανκασάιρ της Μεγάλης Βρετανίας. Μεγαλώνοντας δεν υπήρχε κάποια ένδειξη ότι είχε κλήση στο τρέξιμο και γενικότερα τον αθλητισμό. Στο σχολείο δεν είχε ενδιαφέρον για ομαδικά αθλήματα όπως το κρίκετ και το ποδόσφαιρο, εφόσον ο ίδιος πίστευε ότι η λεπτή σωματική του διάπλαση δεν του επέτρεπε να συμμετάσχει σε αυτού του είδους αθλήματα. Γενικότερα, ο Χιλ ήταν περισσότερο επικεντρωμένος στο διάβασμα και στα μαθήματα του σχολείου.

Κόμικ με πρωταγωνιστή τον χαρακτήρα Αλφ Τούπερ

Το ενδιαφέρον του για το τρέξιμο άρχισε να κτίζετε όταν στο σχολείο – σε ηλικία περίπου 11 ετών – ξεκίνησε να διαβάζει το περιοδικό ‘The Rover’, στο οποίο υπήρχε ένα κόμικ με πρωταγωνιστή τον Αλφ Τούπερ, ένα απλό πολίτη εργατικής τάξης που συμμετείχε σε αγώνες δρόμου ενάντια σε ελίτ αθλητές και πάντα τους κέρδιζε. Το κόμικ του Αλφ ενέπνευσε τον Χιλ, εφόσον ήταν ένας χαρακτήρας ο οποίος ζούσε μια απλή-εργατική ζωή, αλλά στην τελική ήταν επιτυχημένος δρομέας, κάτι που πέτυχε να κάνει μόνος του. Αυτό ήταν κάτι το οποίο ο Χιλ είχε κρατήσει, να πετυχαίνει πράγματα μόνος του χωρίς να χρειάζετε την βοήθεια άλλων.

Έπειτα από μερικά χρόνια, έγινε μέλος της αθλητικής ομάδας ανώμαλου δρόμου και ήταν ο μόνος μεταξύ των συμμαθητών του που ανυπομονούσε για τον ετήσιο σχολικό αγώνα ανώμαλου δρόμου. Το 1953 ξεκίνησε να συμμετέχει σε διάφορους αγώνες ανώμαλου δρόμου της Αγγλίας, αλλά ποτέ δεν είχε πάρει κάποια διάκριση αφού η καλύτερη θέση που είχε τερματίσει ήταν η 42^η θέση στο Πρωτάθλημα Ανώμαλου Δρόμου του Ανατολικού Λάνκασαϊρ το 1955. Όμως, αυτό δεν είχε σημασία για τον Χιλ, εφόσον ο ίδιος απλώς χαιρόταν που είχε την ευκαιρία να τρέχει σε αγώνες.

Ο Ρον Χιλ σε αγώνες ανώμαλου δρόμου (1958)

Στις 3 Σεπτεμβρίου 1956 ξεκίνησε να προπονείτε συστηματικά και να κρατάει σημειώσεις σε ημερολόγιο προπονήσεων. Αυτή η αφοσίωση του απόδωσε καρπούς και στις 6 Μαΐου 1957 κέρδισε τον πρώτο του αγώνα. Ταυτόχρονα με το προπονητικό του πρόγραμμα, διάβαζε εντατικά με στόχο να μπει στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Έτσι, το 1958 ο Χιλ ξεκίνησε να σπουδάζει Τεχνολογία Υφασμάτων στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Τότε ήταν που ξεκίνησε να παίρνει και πιο σοβαρά το τρέξιμο. Εντατικοποίησε τις προπονήσεις του και μελετούσε διάφορα προπονητικά προγράμματα που τον βοήθησαν να κτίσει το δικό του πρόγραμμα. Ορισμένες φορές έτρεχε και δυο φορές την ημέρα, με αποτέλεσμα μέχρι τα τέλη του 1958 να βελτιωθεί η εβδομαδιαία απόσταση που έτρεχε από 64χλμ σε 113χλμ. Παρόλα αυτά, τα αποτελέσματα του σε αγώνες ήταν πολύ μέτρια με την καλύτερη θέση που κατάφερε να εξασφαλίσει το 1959 να είναι η 4^η θέση στο Πρωτάθλημα Πανεπιστημίων της Αγγλίας. Και ενώ η επίδοση του βελτιωνόταν αργά αλλά σταθερά, το 1960 του άρχισε να επηρεάζεται λόγω του απαιτητικού προγράμματος σπουδών ως τελειόφοιτος στο πανεπιστήμιο και του γάμου του με την αγαπημένη του Μαίρη. Έτσι, οι προτεραιότητες του είχαν στραφεί προς αυτές τις δύο κατευθύνσεις με αποτέλεσμα να πέσει η επίδοση του στο τρέξιμο και σε αγώνες εκείνης της χρονιάς.

Ο 1^ος Μαραθώνιος και η αρχή ενός νέου τρόπου ζωής

Η αγάπη του για το τρέξιμο ήταν φανερή και κάθε Σαββατοκύριακο συμμετείχε και σε ένα αγώνα δρόμου. Κάπως έτσι έτρεξε και τον πρώτο του μαραθώνιο το 1961 στο Λίβερπουλ. Το συγκεκριμένο Σαββατοκύριακο ο Μαραθώνιος στο Λίβερπουλ ήταν ο μόνος διαθέσιμος αγώνας δρόμου που βρήκε στο ημερολόγιο αγώνων. Έτσι ο Χιλ αποφάσισε να πάει από το Μάντσεστερ στο Λίβερπουλ για να τρέξει τον μαραθώνιο. Εκείνη την μέρα ο Χιλ όχι μόνο έτρεξε τον πρώτο του μαραθώνιου αλλά επίσης κέρδισε τον πρώτο του μαραθώνιο (2:42:22), μάλιστα κερδίζοντας τον δρομέα που τότε αποκαλούσαν ‘The Ghost Runner’ Τζον Τάραντ.

Ο Ρον Χιλ τερματίζει 1ος στον Μαραθώνιο του Λίβερπουλ (1961)

Τον χειμώνα του 1961-62 η θέληση και όρεξη του για προπόνηση και για συμμετοχή σε αγώνες είχε αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό. Γενικά, ο Χιλ είχε εντιτακοποιήσει τις προπονήσεις του και είδε τεράστια διαφορά στην επίδοση του. Αφού είχε ήδη παντρευτεί, τελειώσει το πανεπιστήμιο και πέτυχε υποτροφία διδακτορικής έρευνας στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ που του εξασφάλιζε σταθερό εισόδημα, ο Χιλ είχε μπει σε μια ροή ρουτίνας που του επέτρεπε να δείξει την ανάλογη αφοσίωση και στο τρέξιμο. Αυτό το διάστημα έφτασε στο συμπέρασμα ότι ‘Μπορεί να τρέχει για πάντα’.

Κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας του προπόνησης διήνυε συνολικά μέχρι και 145χλμ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το 1962 να πετύχει κάποιες νίκες και πάντα να τερματίζει στην πρώτη οχτάδα σε αγώνες ανώμαλου δρόμου.

Η 7^η θέση στους Εθνικούς Αγώνες Ανώμαλου Δρόμου του εξασφάλισαν μια θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανώμαλου Δρόμου, το οποίο το 1962 διεξάχθηκε στο Σιέφιλντ και ο Χιλ τερμάτισε στην 11^η θέση με χρόνο 45:19. Μια εβδομάδα αργότερα πέτυχε πρωτιά σε αγώνα 10χλμ στο Λόνγκγουντ. Το επόμενο Σαββατοκύριακο αγωνίστηκε σε αγώνα εσωτερικού χώρου 5χλμ κάνοντας ατομικό ρεκόρ με 13:47. Τον Μάϊο εκείνου του χρόνου έτρεξε συνολικά 11 αγώνες σε διάστημα 21 ημερών. Ο τελευταίος αυτών ένας αγώνας 32χλμ στο Πέμπροκ, όπου κέρδισε και έσπασε το ρεκόρ χρόνου της διαδρομής με 1:42:23. Ο επόμενος του αγώνας ήταν σε Αγώνα 6 μιλιών του Λάνκασαϊρ, με νίκη που ήταν ατομικό ρεκόρ (28:18.2) και του εξασφάλισε θέση στους Διακρατικούς Αγώνες 6 μιλιών. Αλλά, η συνεχής προπόνηση και συμμετοχή σε αγώνες τον καταπόνησε με αποτέλεσμα στους διακρατικούς αγώνες να τερματίσει 9^ος (29:24.2). Μετά από τόσες επιτυχίες και σπάσιμο ατομικών ρεκόρ ο Χιλ αποφάσισε να χαλαρώσει το προπονητικό πρόγραμμα της ερχόμενη εβδομάδας, μετά από μήνες εντατικής προπόνησης.

Αλλά παρόλο που χρειαζόταν ξεκούραση, ο Χιλ ήταν αποφασισμένος να τρέξει σε κάποιο αγώνα Διεθνής εμβέλειας και κοιτάζοντας το ημερολόγιο αγώνων αποφάσισε ότι θα αγωνιζόταν σε αγώνα Μαραθώνιου και συγκεκριμένα στον ‘Polytechnic Marathon 1962’. Με την εκκίνηση του αγώνα ο Χιλ αποφάσισε να διανύσει κάποια χιλιόμετρα με ξεκούραστους ρυθμούς. Περίπου στο 10^ο χλμ και αφού ακόμη ένιωθε ξεκούραστος αύξησε ταχύτητα για να βρεθεί προπορευόμενος των υπολοίπων. Μόνο ο Τζον Τάραντ τον ακολούθησε ο οποίος 10χλμ αργότερα αναγκάστηκε να ανακόψει ταχύτητα αφήνοντας τον Χιλ μπροστά για το υπόλοιπο της διαδρομής και να τερματίζει πρώτος με το ατομικό ρεκόρ 2:21:59. Αυτό σήμαινε πως ο Χιλ κέρδισε και τον μόλις δεύτερο μαραθώνιο στον οποίο συμμετείχε, αλλά αυτός ο αγώνας έφερε και την ανάλογη κόπωση την οποία ο Χιλ συνέχισε να αγνοεί. Συνέχισε να τρέχει ην καθιερωμένη του εβδομαδιαία απόσταση και κάποτε με τρέξιμο δύο φορές την ημέρα, με αποτέλεσμα όλο του το σώμα να υποφέρει από πόνους, ακόμη και στο στομάχι. Ο Χιλ αποφάσισε να κάνει πέντε μέρες διάλειμμα και μετά να συνεχίσει την προπόνηση του με ενα τρέξιμο την μέρα. Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό κάτι το οποίο του έγινε εντελώς αντιληπτό στον Ευρωπαϊκό Μαραθώνιο στο Βελιγράδι όπου στο 10^ο χλμ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον αγώνα λόγω υπερβολικής κόπωσης.

Ο Ρον Χιλ σε αγώνες ανώμαλου δρόμου

Για το υπόλοιπο του 1962 ο Χιλ δεν έτρεξε σε κάποιο αγώνα και με την εκκίνηση της αθλητικής σεζόν του 1963 επέστρεψε σε αγώνες ανώμαλου δρόμου. Την ίδια χρονιά θέλησε να υπερασπιστεί τον τίτλο του στον ‘Polytechnic Marathon’ τον οποίο τελικά κατέκτησε ο Αμερικάνος Μπάντυ Έντελεν. Έτσι ο Χιλ επικεντρώθηκε σε αγώνες δρόμου στον στίβο, όπου και κατάφερε να σπάσει τα ατομικά του ρεκόρ σε διάφορες αποστάσεις. Επίσης, πέτυχε νίκη σε αγώνα στίβου στην Ζυρίχη 3χλμ, κάτι τον οποίο τον ενθάρυνε για την νίκη στον αγώνα 6 μιλιών στο ‘AAA Championships’. Ο Χιλ τελικά κέρδισε τον αγώνα με χρόνο 27:49.8, ο οποίος ήταν ισάξιος με τα ρεκόρ που υπήρχαν τότε στο Εθνικό Πρωτάθλημα και στα ‘Commonwealth Games’. Η καλή χρονιά σε αγώνες στίβου συνεχίστηκε και ο Χιλ άρχισε να προπονείτε και για τους προκριματικούς των Ολυμπιακών αγώνων του Τόκιο. Οι επιτυχίες συνεχίστηκαν και σε διάφορους αγώνες ανώμαλου δρόμου, ενώ μέχρι την άνοιξη αύξησε και την απόσταση της εβδομαδιαίας του προπόνησης σε 160χλμ.

Ο δρόμος προς τους Ολυμπιακούς Αγώνες και η συνέχεια

Για περίπου 1 μήνα (Απρίλη-Μάη 1963) επικεντρώθηκε στο να τελειώσει την διπλωματική διδακτορική του έρευνα. Μετά συνέχισε την εντατική του προπόνηση και ήταν αποφασισμένος να εντυπωσιάσει την επιτροπή που θα διάλεγε την ομάδα που θα εκπροσωπούσε την Αγγλία στο Τόκιο. Επομένως οι αγώνες που ακολούθησαν ήταν μείζωνος σημασίας για τον Χιλ:

• Διακρατικοί Αγώνες (6 μίλια): Έτρεξε ξυπόλυτος στους 32°C και τερμάτισε 1^ος με χρόνο 28:26.8
• Αγώνες Πέμπροκ (20 μίλια): Τερματίζει 1^ος με παγκόσμιο ρεκόρ 1:40:55
• Polytechnic Marathon: Ξεκίνησε προπορευόμενος και στα μετά τα 16χλμ ελάττωσε ταχύτητα επιτρέποντας στο ακολουθούμενους δρομείς να το πλησιάσουν. Περίπου πριν το 32^ο χλμ μη λαμβάνοντας οδηγίες από τον βοηθό αγώνα στην διαδρομή ο Χιλ δεν έστριψε με αποτέλεσμα όταν επέστρεψε στην διαδρομή να βρεθεί κάποια μέτρα πίσω από τον προπορευόμενο Basil Hatley. Ο Χιλ τον προσπέρασε αλλά προς το τέλος της διαδρομής ο Hatley ήταν γρηγορότερος με αποτέλεσμα να τερματίσει 1^ος με χρόνο ρεκόρ 2:13:55, με τον Χιλ 2^ο με χρόνο 2:14:12 που ήταν ατομικό ρεκόρ
• ΑΑΑ Championships (6 μίλια): Ξεκινώντας δυναμικά ο Χιλ είχε το προβάδισμα από την αρχή του αγώνα, όταν ο Mike Freary τον προσπέρασε 3 γύρους πριν το τέρμα. Ο Freary άντεξε μόνο μισό γύρω στην πρώτη θέση και τελικά ο Χιλ πήρε και πάλι το προβάδισμα τερματίζοντας 1^ος με Ευρωπαϊκό ρεκόρ 27:26.6
• Διεθνής Αγώνες (10χλμ): Πρωτιά σε Φινλανδία και Γαλλία

Μετά από αυτές τις επιτυχίες ο Χιλ κέρδισε μια θέση στην αποστολή την Αγγλίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο στα αθλήματα των 10χλμ και του Μαραθωνίου. Όμως, το γεγονός ότι προπονείτο ασταμάτητα χωρίς ικανοποιητικά διαλείμματα για ξεκούραση του στοίχισαν ένα καλό χρόνο στους Ολυμπιακούς αφού τερμάτισε 19^ος (2:25:34.4). Το 1968 επέστρεψε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικό όπου αγωνίστηκε στα 10χλμ. Μεταξύ των τεσσάρων χρόνων που μεσολάβησαν συνέχισε να τρέχει σε αγώνες ανώμαλου δρόμου και στίβου πετυχαίνοντας κάποιες νίκες, όπως για παράδειγμα την 1^η θέση στους Εθνικούς Αγώνες το 1966, ενώ κατάφερε να σπάσει και ατομικά ρεκόρ σε διάφορες αποστάσεις. Ο Χιλ μετά από μια καλή τετραετία σε αγώνες και προπόνηση έφτασε στο Μεξικό με αυτοπεποίθηση. Η υψομετρική διαφορά του Μεξικό αποδείχθηκε μεγάλη πρόκληση για τον Χιλ ο οποίος είχε μόνο 19 μέρες να προπονηθεί σε αυτές τις συνθήκες. Στον αγώνα ο Χιλ ξεκινώντας στην 17^η θέση και κατάφερε τέσσερις γύρους πριν τον τερματισμό να φτάσει στην 7^η θέση στην οποία και έμεινε μέχρι το τέλος εφόσον δεν μπορούσε να ανταποκριθεί σε γρηγορότερο ρυθμό. Αυτό το αποτέλεσμα άφησε ευχαριστημένο τον Χιλ με το προπονητικό του πρόγραμμα, εφόσον είχε να αντιμετωπίσει δρομείς οι οποίοι ήταν προπονημένοι σε συνθήκες μεγάλης υψομετρικής διαφοράς και ο ίδιος κατάφερε με μόλις 19 μέρες προπόνησης να φτάσει στην 7^η θέση.

Τώρα ήταν επικεντρωμένος στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες της Αθήνας (1969), τα ‘Commonwealth Games’ (1970) και τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Μόναχο (1972). Έτσι, μετά από κάποιους αγώνες που ακολούθησαν των Ολυμπιακών του 1968 ο Χιλ άρχισε να προετοιμάζετε εντατικά για τον ‘Maxon Marathon’ ο οποίος θα καθόριζε τις προκρίσεις για τους Πανευρωπαϊκούς. Ο Χιλ τερμάτισε 1^ος με ατομικό ρεκόρ 2:13:42 και πέτυχε την πρόκριση στους Αγώνες της Αθήνας. Τις επόμενες εβδομάδες πριν τον αγώνα συνέχισε την προπόνηση του σε συνδυασμό με μια καινούρια δική του δίαιτα πριν τον αγώνα που αποτελείτο από υδατάνθρακες. Στις 21 Σεπτέμβρη 1969 ο Ρον Χιλ τερματίζει 1^ος στην ζέστη της Αθήνας με χρόνο 2:16:47.8. Το τέλος της αθλητικής του χρονιάς τον βρήκε να τερματίζει 2^ος στον Μαραθώνιο της Φουκουόκα με ατομικό ρεκόρ 2:11:54.4.

Ο Ρον Χιλ τερματίζει 1ος στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες της Αθήνας (1969)

Το 1970 ο Χιλ συνέχισε να προπονείτε και να λαμβάνει μέρος σε αγώνες ανώμαλου δρόμου, αλλά η συγκέντρωση του ήταν στον Μαραθώνιο της Βοστώνης. Στις 20 Απριλίου 1970, ο Χιλ έγινε ο πρώτος Βρετανός που κέρδισε την 1η Θέση στον Μαραθώνιο της Βοστόνης και μάλιστα με ατομικό ρεκόρ 2:10:30.1. Αυτή η νίκη του έδωσε και την πρόκριση για τα ‘Commonwealth Games’ στο Εδιμβούργο. Έτσι, ο επόμενος του μαραθώνιος ήταν στο Εδιμβούργο με τον Χιλ να παίρνει το προβάδισμα από το 8^ο χλμ και να τερματίζει 1^ος με ατομικό ρεκόρ 2:09:28, κάτι το οποίο τον έκανε τον 2^ο μαραθωνοδρόμο παγκοσμίως που κατάφερε να τερματίσει μαραθώνιο με χρόνο κάτω των 2 ωρών και 10 λεπτών.

Ρον Χιλ – Ο πρώτος Βρετανός που τερμάτισε 1ος στον Μαραθώνιο της Βοστόνης (1970)

Την ίδια χρονιά ξεκίνησε την εταιρία Ron Hill Sports και έφτιαχνε αθλητικά ρούχα από συνθετικά υφάσματα, κάτι το οποίο ήταν πρωτοποριακό τότε εφόσον καμιά εταιρία μέχρι τότε δεν έφτιαχνε αυτού του είδους αθλητικό εξοπλισμό. Ο Δρ Ρον Χιλ με διδακτορικό στην Τεχνολογία Υφασμάτων και την εμπειρία του ως δρομέας ήταν πεπεισμένος για τα πλεονεκτήματα των συνθετικών υλικών στο τρέξιμο κάτι το οποίο αποδείχθηκε σωστό και στη συνέχεια γνώρισε τεράστια επιτυχία.

Την επόμενη χρονιά ο Χιλ προκρίθηκε και πάλι στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες του 1971 στο Ελσίνκι, με νική στο ‘Maxon Marathon’. Εκείνη την χρονιά ο Χιλ έπαθε λοίμωξη στους πνεύμονες και γενικότερα ήταν καταπονημένος σωματικά χάρις στην προπόνηση που έκανε. Με το βλέμμα στραμμένο στους Ολυμπιακούς Αγώνες ο Χιλ προκρίθηκε για το αγώνισμα του Μαραθωνίου. Αλλά, ακόμη η φυσική του κατάσταση ήταν σε κακό σημείο με αποτέλεσμα ο Χιλ να τερματίσει 6^ος. Απορρίπτοντας την πρόσκληση για να τρέξει στον μαραθώνιο του Φουκουόκα ο Χιλ συνέχισε να προπονείτε για να τρέξει στα ‘Commonwealth Games 1974’. Τότε αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα με το πόδι το οποίο  επιδεινώθηκε κατά την διάρκεια του αγώνα αφήνοντας τον Χιλ να τερματίσει 18^ος. Ακολούθησαν οι προκριματικοί για τους Πανευρωπαϊκούς όπου για πρώτη φορά δεν προκρίθηκε εφόσον τερμάτισε 6^ος.  Εκείνη την χρονιά όμως πέτυχε πρωτιά στον Μαραθώνιο της Ουγγαρίας (2:19:27.8), τον Μαραθώνιο του Μέριλαντ (2:17:23) και 5^η θέση στον Μαραθώνιο της Βοστόνης με καλύτερο χρόνο εδώ και πολύ καιρό (2:13:28).

Οι νίκες τους στον Μαραθώνιο της Ανκάρα (2:21:25) και του Ντέμπνο (2:12:34.2) το 1975 τον έκαναν να αντιληφθεί ότι μπορούσε να τερματίσει σε καλό χρόνο και θέση, συμπληρώνοντας λιγότερα χιλιόμετρα στην εβδομαδιαία του προπόνηση. Το 1976 συνέχισε με ακόμη κάποιους αγώνες και 2 μαραθώνιους, τον προ-Ολυμπιακό Μαραθώνιο όπου τερμάτισε 2^ος και τον ‘Enschede Marathon’ στην 1^η θέση (2:15:59.2:) που ήταν ο καλύτερος του χρόνος εκείνη την χρονιά. Η προσοχή του ήταν συνεχώς στραμμένη στους προκριματικούς για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ, αλλά η 4^η θέση στην οποία τερμάτισε δεν του εξασφάλισε θέση στην αποστολή της Αγγλίας.

Ο Ρον Χιλ νικητής του Enschede Marathon (1975)

Ένας Δρομικός Θρύλος

Ο Ρον Χιλ συνέχισε να τρέχει και να συμμετάσχει σε διάφορους αγώνες, εφόσον αυτό αγαπούσε περισσότερο από καθετί. Μπορεί να μην έτρεχε για πρωταθλητισμό αλλά έτρεχε επειδή του γέμιζε την ψυχή. Στο μεταξύ η εταιρία αθλητικών ειδών Ron Hill Sports άρχισε να παίρνει τα πάνω της και ο Χιλ ξόδευε όλο και περισσότερο χρόνο να εργάζεται. Τελικά, την πούλησε στις αρχές της δεκαετίας του 90’ καi η μάρκα Ron Hill είναι μέχρι και σήμερα μια από τις πιο γνωστές αθλητικές μάρκες με ρουχισμό για δρομείς και αθλητές. Ο Ρον Χιλ δεν ήταν μόνο πρωτοπόρος στον αθλητικό ρουχισμό, αλλά και πρωτοπόρος στην διατροφή υψηλών υδαταθράκων πριν τον αγώνα. Για αυτό σήμερα μαραθωνοδρόμοι ανά το παγκόσμιο λαμβάνουν μέρος σε pasta dinners την νύχτα πριν τον αγώνα.

Ο Ρον Χιλ πέτυχε να τρέξει σε 100 χώρες πριν τα 70^α γενέθλια του και έτρεχε κάθε μέρα για 19,032 μέρες από το 1964 μέχρι το 2017 όπου εμφάνισε κάποια προβλήματα στην καρδία. Έχει τερματίσει συνολικά 115 μαραθώνιους με τον τελευταίο του να είναι ο 100^ος Μαραθώνιος της Βοστόνης το 1996. To 1971 έλαβε από την βασίλισσα της Αγγλίας MBE (Most Excellent Order of of the British Empire) για την προσφορά του στον αθλητισμό.

Ο Ρον Χιλ διαγνώστηκε με Αλτσχάιμερ το 2018, αλλά χωρίς να χάνει το χιούμορ και την ιδιαιτερότητα του συνεχίζει να ζει στην Αγγλία με την γυναίκα του Μαίρη με την οποία έχουν και δύο παιδιά.

Ο Ρον Χιλ με την γυναίκα του Μαίρη Χιλ