Κάθριν Βιρτζίνια Σουίτζερ, η γυναίκα που άλλαξε την ιστορία του αθλήματος του μαραθωνίου και τις ζωές των γυναικών δρομέων και αθλητριών.

Η Κάθριν γεννήθηκε στο Άμπεργκ της Γερμανίας στις 5 Γενάρη του 1947. Ο πατέρας της ήταν ταγματάρχης του Αμερικάνικου στρατού και η οικογένεια της εγκαταστάθηκε μόνιμα στις ΗΠΑ το 1949, όταν η Κάθριν ήταν μόλις 2 χρονών. Σπούδασε δημοσιογραφία και αγγλική λογοτεχνία στα οποία καταρτίστηκε με πτυχίο και στη συνέχεια αποφοίτησε με μεταπτυχιακό στις δημόσιες σχέσεις. Μεγαλώνοντας αντιλήφθηκε την μεγάλη της αγάπη για το τρέξιμο και ξεκίνησε να τρέχει από τα 12 της, κάτι το οποίο στη συνέχεια έμελε να αλλάξει τη ζωή της και να καθορίσει ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του αθλητισμού.

Τα πρώτα βήματα

Με την απόρριψη της από μια ομάδα τσιρλίτινγκ, ο πατέρας της Κάθριν – Χόμερ Σουίτζερ – την παρότρυνε να ξεκινήσει να προπονείτε στο τρέξιμο. Όταν ξεκίνησε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο των Συρακουσών, οι προπονητές της αντρικής ομάδας κρος κάντρι της επέτρεψαν να προπονείτε ανεπίσημα μαζί τους έστω και αν δεν είχε το δικαίωμα να αγωνιστεί. Εκεί γνώρισε και τον πενηντάχρονο βοηθό προπονητή Άρνι Μπρίγκς, ο οποίος ήταν βετεράνος 15 Μαραθωνίων της Βοστόνης. Ενθουσιασμένος που είδε για πρώτη φορά γυναίκα να τρέχει και να δείχνει τόση αγάπη για το άθλημα, ξεκίνησε να προπονεί την Κάθριν.

Ο Άρνι συνήθιζε να της λέει αμέτρητες ιστορίες για τον Μαραθώνιο της Βοστόνης, μέχρι που μια νύχτα του Δεκέμβρη του 1966 – μετά από μια από τις συνηθισμένες τους προπονήσεις 10 χιλιομέτρων – η Κάθριν του αποκρίθηκε ‘’Ας σταματήσουμε να μιλάμε για τον Μαραθώνιο της Βοστόνης και πάμε να τον τρέξουμε’’. Η απάντηση του δεν ήταν απλώς αρνητική αλλά και επηρεασμένη από την τότε άποψη ότι οι γυναίκες δεν είναι αρκετά δυνατές για να αντέξουν να τρέξουν 26 μίλια και καμία γυναίκα δεν μπορεί να το κατορθώσει. Μετά από αντίδραση της Κάθριν ο προπονητής της συμφώνησε ότι αν καταφέρει να τρέξει την απόσταση του μαραθωνίου κατά την διάρκεια της προπόνησς τότε θα ήταν ο πρώτος που θα την έπαιρνε στην Βοστόνη για να συμμετάσχει στον αγώνα.

Η Κάθριν Σουίτζερ προπονείτε με τον Άρνι Μπριγκς

Μαραθώνιος Βοστόνης 1967

Τρεις εβδομάδες πριν τον Μαραθώνιο της Βοστόνης έκαναν την δοκιμαστική προπόνηση του μαραθωνίου τρέχοντας 26 μίλια, κάτι που φάνηκε πολύ εύκολο στην Κάθριν η οποία πρότεινε να τρέξουν ακόμη 5 μίλια για να είναι πιο σίγουροι για την ημέρα του αγώνα, με τον Άρνι να συμφωνεί. Προς το τέλος του 31ου μιλιού ο Άρνι ξεκίνησε να χάνει την αντοχή του και στο τέλος της διαδρομής λιποθύμησε. Η Κάθριν πέτυχε να ολοκληρώσει την απόσταση του μαραθωνίου και από την συμφωνία της με τον Άρνι αυτό σήμαινε ότι θα έτρεχε στον Μαραθώνιο της Βοστόνης, μια εκδήλωση στην οποία για 70 χρόνια συμμετείχαν μόνο άντρες. Ο προπονητής της επέμεινε να εγγραφεί στον αγώνα, εφόσον δεν θα ήταν σωστό να συμμετάσχει χωρίς να είναι γραμμένη, κάτι το οποίο θα της δημιουργούσε και προβλήματα με την Ένωση Ερασιτεχνών Αθλητών στην οποία ήταν μέλος η Κάθριν. Παραλαμβάνοντας την φόρμα εγγραφής αντιλήφθηκαν ότι δεν υπήρχε κάποιο σημείο στο οποίο να ζητά να υποδηλώσεις το φύλο σου. Η Κάθριν συμπλήρωσε την φόρμα εγγραφής με συνημμένο το πιστοποιητικό φυσικής κατάστασης της και δηλώνοντας συμμετοχή με το όνομα ‘Κ.Β. Σουίτζερ’, το οποίο δεν αποκάλυπτε το φύλο της.

Έτσι, στις 19 Απριλίου 1967 η Κάθριν Σουίτζερ με τον αριθμό 261 παρατάχθηκε στην γραμμή εκκίνησης του Μαραθωνίου της Βοστόνης μαζί με τον προπονητή της Άρνι, τον σύντροφο της Τομ Μίλλερ και τον Τζον Λέναρντ που ανήκε στην ομάδα κρος κάντρι του πανεπιστημίου. Ήταν η μοναδική γυναίκα που βρισκόταν εκείνη την μέρα στην γραμμή εκκίνησης και η πρώτη που είχε το θάρρος να τρέξει το αγώνισμα του μαραθωνίου. Όλοι οι συμμετέχοντες την έκαναν να νιώσει ευπρόσδεκτη δείχνοντας φανερά ενθουσιασμένοι που μια γυναίκα θα έτρεχε τον μαραθώνιο της Βοστόνης. Η Κάθριν ενθουσιασμένη που θα έτρεχε τον 1ο της επίσημο μαραθώνιο, ξεκίνησε να τρέχει στο πλάι της ομάδας της με την σήμανση της εκκίνησης. Περίπου στο 4ο μίλι του αγώνα οι δρομείς αναγκάστηκαν να συσπειρωθούν στο δεξί κομμάτι του δρόμου καθώς περνούσε το όχημα με τους φωτογράφους. Το όχημα προχώρησε μπροστά από την Κάθριν και την ομάδα της για να βγάλουν φωτογραφίες τους δρομείς. Μόλις συνειδητοποίησαν ότι υπήρχε μια γυναίκα ανάμεσα στο πλήθος των δρομέων, οι δημοσιογράφοι ενθουσιάστηκαν και άρχισαν να της βγάζουν την μια φωτογραφία μετά την άλλη με την Κάθριν να τους χαιρετάει με υπερηφάνεια. Δευτερόλεπτα αργότερα βρέθηκε να την κυνηγάει κάποιος κουνώντας το χέρι του επιδειχτικά προς το μέρος της, πιάνοντας την από τον ώμο και προσπαθώντας να τραβήξει τον αριθμό της φωνάζοντας ‘’Φύγε από τον αγώνα μου και δώσε μου αυτούς τους αριθμούς!’. Ήταν ένας από τους επικεφαλής του αγώνα, ο Τζοκ Σεμπλ. Ο προπονητής της ο οποίος γνώριζε τον Σεμπλ, προσπάθησε να τον καθησυχάσει λέγοντας του ότι την προπόνησε και ότι μπορεί να τρέξει τον αγώνα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα αφού ο Τζοκ τον απομάκρυνε σπρώχνοντας τον. Στη συνέχεια ο Τομ Μίλλερ επενέβη σπρώχνοντας τον Τζοκ με όλο του το σώμα επιτρέποντας στην Κάθριν να συνεχίσει.

Στην αυτοβιογραφία της η Κάθριν παραδέχτηκε ότι πρώτη φορά στη ζωή της ένιωσε τόσο φόβο και τόση ταπείνωση και ενώ ο μόνος λόγος για το οποίο είχε πάει στον αγώνα ήταν επειδή απλώς ήθελε να τρέξει τον πρώτο της μαραθώνιο, εκείνη την στιγμή αντιλήφθηκε ότι έπρεπε να τερματίσει. Να τερματίσει για όσες γυναίκες τους λένε ότι δεν είναι αρκετά δυνατές για να τρέξουν όπως θέλουν και όσο θέλουν, για τις γυναίκες που τους επέβαλε η κοινωνία ότι πρέπει να είναι μόνο όμορφες και το πιο κοντινό σε αγώνισμα που μπορούν να κάνουν είναι το τσίρλιτινγκ.

Η Κάθριν Βιρτζίνια Σουίτζερ ήταν η πρώτη γυναίκα που συμμετείχε και τερμάτισε στο Μαραθώνιο της Βοστόνης, με χρόνο 4 ώρες και 20 λεπτά.

Η Συνέχεια….

Η Κάθριν Σουίτζερ μετά τον τερματισμό της στον Μαραθώνιο της Βοστόνης (1967)

Αν και τερμάτισε τον αγώνα, η συμμετοχή της Κάθριν ακυρώθηκε και η συμμετοχή γυναικών στο άθλημα απαγορεύτηκε ρητά από την Ένωση Ερασιτεχνών Αθλητών. Αλλά η αρχή είχε ήδη γίνει…. Το γυναικείο αθλητικό κίνημα ξεσηκώθηκε και πέντε χρόνια αργότερα – το 1972 – το άθλημα του μαραθωνίου για γυναίκες έγινε πραγματικότητα εκεί όπου ξεκίνησαν όλα, στον Μαραθώνιο της Βοστόνης.

Το 1974 η Κάθριν συμμετείχε και κέρδισε τον μαραθώνιο της Νέας Υόρκης και το 1975 επέστρεψε στον μαραθώνιο της Βοστόνης στον οποίο τερμάτισε 2η. Το 1977 ίδρυσε τo ‘Avon International Running Circuit’, μια πρωτοβουλία η οποία διοργάνωσε προγράμματα τρεξίματος σε 27 χώρες για περισσότερες από 1 εκατομμύριο γυναίκες. Αυτές οι προσπάθειες οδήγησαν και στην ένταξη του μαραθωνίου γυναικών στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1984. Το 2015, μαζί με τέσσερις ακόμη οραματίστριες, δημιούργησε το ‘’261 Fearless’’ μια ομάδα που στηρίζει και ενθαρρύνει τις γυναίκες δρομείς. Το 2017, σε ηλικία 70 ετών, συμμετείχε στα 50χρονα του Μαραθωνίου της Βοστόνης φορώντας και πάλι με υπερηφάνεια τον αριθμό 261.

Η Κάθριν Σουίτζερ εκτός από δρομέας και μορφή του αθλήματος του μαραθωνίου, είναι δημοσιογράφος, αρθρογράφος, τηλεοπτικός ανταποκριτής, ενώ έγραψε και το βιβλίο ‘Marathon Woman: Running the Race to Revolutionize Women’s Sports’.

Η Κάθριν Σουίτζερ τερματίζοντας στον 50ο Μαραθώνιο της Βοστόνης (2017)

Βραβεία, Κατορθώματα και Αναγνώριση

  • Συμπλήρωσε συνολικά 40 μαραθωνίους και τερμάτισε 1η στον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης το 1974
  • Βραβείο Emmy ως τηλεοπτικός ανταποκριτής
  • To 2002 ονομάστηκε ένας από τους τέσσερις “Οραματιστές του αιώνα” από το περιοδικό Runner’s World
  • To 2003 κέρδισε το βραβείο ‘Abebe Bikila Award for Global Contribution to Sport of Running’, το οποίο τιμούσε την παγκόσμια συνεισφορά της στο δρομικό κίνημα και άθλημα
  • Ονομάστηκε Δρομέας της Δεκαετίας 1966-1977
  • Μέλος του ‘National Hall of Fame’ και ‘International Scholar-Athlete Hall of Fame’